Cztery osoby stoją tyłem i obejmują się ramionami.

Kim jest asystent zdrowienia

Asystent zdrowienia to nowy zawód związany z opieką psychiatryczną. Może nim zostać osoba, która sama doświadczyła kryzysu psychicznego i ukończyła specjalistyczne szkolenie

Asystent zdrowienia stanowi pomost między pacjentem i jego rodziną a personelem terapeutycznym (lekarzami, psychologami, psychoterapeutami, pracownikami socjalnymi itp.). Dzięki doświadczeniu własnego kryzysu psychicznego pomaga personelowi lepiej zrozumieć pacjenta, jego ograniczenia, możliwości oraz potrzeby w całym procesie leczenia. Potrafi też spojrzeć na różne kwestie z perspektywy użytkownika opieki psychiatrycznej. Jest przykładem, że można pokonać kryzys, co daje pacjentowi nadzieję.

Jakie wymagania musi spełniać

  • mieć doświadczenie własnego kryzysu psychicznego
  • przebyć terapię i wykonać pracę własną, polegającą m.in. na zrozumieniu swoich przeżyć (ich „przepracowaniu”)
  • ukończyć półroczny specjalistyczny kurs
  • odbyć kilkumiesięczne staże w placówkach zajmujących się zdrowiem psychicznym (m.in. w szpitalnych oddziałach psychiatrycznych, środowiskowych domach samopomocy, zespołach leczenia środowiskowego, fundacjach oraz stowarzyszeniach)
  • mieć umiejętność mówienia o swoich doświadczeniach związanych z chorobą i procesem zdrowienia.

Gdzie go spotkasz

Asystent zdrowienia może pracować w zespołach terapeutycznych w takich miejscach, jak np.:

  • szpitale psychiatryczne
  • centra zdrowia psychicznego
  • środowiskowe domy samopomocy
  • domy pomocy społecznej
  • placówki opiekuńcze
  • zespoły leczenia środowiskowego
  • specjalistyczne usługi opiekuńcze i podobne im struktury.

Lista placówek, w których aktualnie pracują asystenci zdrowienia.

Czym się zajmuje

Rolą asystenta zdrowienia jest towarzyszenie leczonemu pacjentowi, wspieranie go, dzielenie się własnym doświadczeniem kryzysu psychicznego i zdrowienia.

Do jego zadań należy m.in.:

  • uczestniczenie w spotkaniach z lekarzami
  • wykonywanie zadań zleconych do realizacji przez lekarzy
  • uczestniczenie w zajęciach grupowych w charakterze obserwatora lub osoby współpracującej (np. psychoedukacja)
  • współprowadzenie zajęć warsztatowych i edukacyjnych
  • towarzyszenie pacjentom w wyjściach indywidualnych lub grupowych
  • przeprowadzanie indywidualnych rozmów z pacjentami
  • motywowanie pacjentów do aktywności
  • dzielenie się swoimi spostrzeżeniami odnośnie do postępów w zdrowieniu poszczególnych pacjentów z terapeutami i personelem placówki
  • uczestniczenie w zebraniach społeczności.

Asystentowi nie są przekazywane informacje objęte tajemnicą lekarską (diagnoza, terapia).

Artykuł powstał dzięki współpracy z Fundacją efKropka w ramach Forum Organizacji Pacjentów.